Lösdorpster Laid

Dicht bie Glins en Baairem
bie Holwier en Spiek
ligt ons klaine dörpke doar vuil wie ons riek.
Wonen mor waaineg mensen en wie kenn’ mekoar,
proaten over elkaander stoan toch ook wel kloar.
Om bie nood te helpen den benn’ wie weer ain.
Ien Lösdörp woont ’t beste dat ken elk wel zain.

’t Mooi old kerkje staait aal laang ien wind en weer.
’t Klokje ropt de mensen zundoags keer op keer.
Glaas ien lood van roamen loat de zaaier zain.
’t Woord van d’olle preekstoul is er veur elkenain.
Noa’t bezuik aan’t kerkje loop je kalm en stil
deur ons klain plantsoentje
op ’t pad van Margie Kil.

Hail veul mensen zuiken bie de zee vertier. ’
t Is veur ons nait neudig wie hemm’t woater hier.
Vissen en pootje boaien
dat doun wie ien’t Moar
veur plezaaierbootjes ligt ain staiger kloar.
En as midden ien winter snij en ies is
scheuveln wie op op’t Moarke da’s beslist nait mis.

’t Neie schoultje ston dicht bie Lösdörpdter til
mos om te waaineg kiender vot, ’t was Deetman’s wil.
Kiender nou noar Spiek toe mensen wat ain gezoes
mor ’t neie schoultje is nou
veur ons ain mooi dörpshoes.
Speule, vergoadern en zingen
wie vieren feest doar soam.
Ien Lösdorp blief ‘k wonen,
‘k goa hier nait vandoan.

Tekst        : D. Zwaagman-Brontsema
Melodie        : Aan het Noordzeestrand